غزل جديد «عباس عنقا» به‎مناسبت آغاز امامت امام عصر(عج)

عضو شوید

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

حضور گرانقدر شمارادر سایت خوش آمد می گوییم.

با آرزوی سلامتی وفرج در ظهورامام زمان(عج) .

براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود

[]

نحوه ی حفاظت ونگهداری اموال مسلمین توسط کارکنان نظام جمهوری اسلامی چگونه است؟


	آمار وب سایت:
	بازدید امروز : 150 بازدید دیروز : 73 بازدید هفته : 230 بازدید ماه : 291 بازدید کل : 12835 تعداد مطالب : 163 تعداد نظرات : 1 تعداد آنلاین : 1

آمار مطالب

:: کل مطالب : 163
:: کل نظرات : 1

آمار کاربران

:: افراد آنلاین : 1
:: تعداد اعضا : 0

کاربران آنلاین

آمار بازدید

:: بازدید امروز : 150
:: باردید دیروز : 73
:: بازدید هفته : 230
:: بازدید ماه : 291
:: بازدید سال : 2048
:: بازدید کلی : 12835

غزل جديد «عباس عنقا» به‎مناسبت آغاز امامت امام عصر(عج)

اگرچه بلبل گلزار عشق پر بسته است
به‏رويش از همه سوي ره گذر بسته است

به قطره قطره خون جگر خورم سوگند
كه جز به‎روي توام ديدگان‌ تر بسته است

شود ز لاله خونين تربتم معلوم
كه داغ عشق تو بر گوشه جگر بسته است

اسير پنجه شيطان نفس خود گردد
هر آنكه سيم دل او به سيم و زر بسته است

«به يازده خم مي‌ گر چه دست ما نرسيد»
بده پياله كه يك خُم هنوز سربسته است

تو اي خمار قدح‏نوش باده ازلي
بكوب خانه ساقي، مگو كه در بسته است

غلام درگه سلطان دين بود «عنقا»
از آن به خدمت مردان حق‌ كمر بسته است

/smsmazhabi.blogfa.com

:: موضوعات مرتبط: شعر , پیامک , ,

امتیاز مطلب : 35

تعداد امتیازدهندگان : 10

مجموع امتیاز : 10

نویسنده :

تاریخ : چهار شنبه 4 اسفند 1389

نظرات ()

غزل جديد واشقاني فراهاني به‏مناسبت آغاز امامت امام عصر(عج)

من كه از هجران تو همواره سوزانم چو شمع
تا به كي از دوري‌ات خود را بسوزانم چو شمع؟

بس كه مي‌سوزم سراپا از فراق روي تو
همچنان هر لحظه‌اي در حال نقصانم چو شمع

مي‌گدازد دوري از ديدار تو جان مرا
گرچه در پيش حضورت هم گدازانم چو شمع

اي گل نرگس از آن آغاز غيبت تاكنون
خوب مي‌داني كه من در شعله پيچانم چو شمع

زآن زمان كز ديدنت محروم شد چشمان من
سوز و سازت را به عمري گشته مهمانم چو شمع

هم بيا چشم‌انتظاران جهان را چاره باش
هم بيا بنما منور بام و ايوانم چو شمع

بي تو اي روح بهاران، اي اميد آخرين
شعله باشد شاهد اشك فراوانم چو شمع

گر ببينم «سائل» آن رخسار چون خورشيد را
همچو اشك از ديده ريزم جان به دامانم چو شمع